Günah

bülbüller sürgünde
her tarafta baykuşlar, misl-i hazanın selâsını veriyor

zaman tünelinde

saatler hicran, sineleri zehir kusan akrep soluğu kadar soğuktu

ve üşüyorduk tövbenin sahrasında 

ayazı kerbelanın açlığına katıktı 

yağmalanmış, 

zapt edilmiş güzelliğin rengi/efkârı

deli kızın çeyizi kadar dağınıktı

...

rahminde yabanıl sancılar

acıyla damgalı eyvah gibi

bencil bir aşka boy verirken saksıda yediverenler

hüznün dallarından eşkıyalar çiçek açıyor

şeytanla haşır-neşir günah gibi

her gün başka bir surette çoğalıyor

aşina olmadığım bir yüzle

geceye sunulan acı bir rüyada

sessizlik ve cefa yudumlanır şimdi

ak sakallı dedemin sefa tasında

...

gönül, darlığın ağındaydı

azapla fingirdeşmiş tufan gibi

yıldırım gibi, 

her gün dünyayı sarsarak kıyamete selam çakıyor

gün, serseri bir uykudaydı

yıkılmış ruhun öksüz çocuklarını

dokunarak al yanağına 

usulca, yalancıktan bir öpücükle kandırmaktaydı

peygamber çiçeğinden parıldayan güneşin

kanat uçlarından koparıp yıldızları

taç yapamadık ya

makber karanlığına 

kördüğümün macerasındaydı eller 

hadi neyse, ya diler… 

onlarda mı bağlıydı? 

rüzgârlar değildi esen

kaynayan kumlara

yağmurlar değildi arkadaş, elem hendeklerine dökülen

içinde kanlar, sevincimiz var

altın çağında riyâları

şaha kaldırdığımız vakit, uyuyan tepelerimiz var

güçlüydü cehillerin inkârı

her şeye rağmen, yaşamayı kâr bilen 

yürüyen ölülerimiz var

şebnem kadar huzura aç

...

nedense, 

bir türlü düzen tutmadı esrik saatlerin ayarı

gül olmaktan öteye, dikenlerdi yararı

aldanışlara süvari

eşeledikçe adımların izini

doludizgin koşan atlar gibi, tozunu attırıyor zamanın

gayet netti kararı

...

Ekim 2011

''En az merhamet gösterenler en büyük günahları işleyenlerdir'' Beamarchais